Hypertrofische cardiomyopathie (HCM)

De term hypertrofische cardiomyopathie betekent ‘ziekte van de hartspier, waarbij deze (gedeeltelijk of geheel) verdikt raakt’. Als geen andere oorzaak voor de verdikking wordt gevonden, zoals een lang bestaande hoge bloeddruk, is het zeer waarschijnlijk dat sprake is van een erfelijke vorm van HCM. Ook als HCM in de naaste familie voorkomt, is het waarschijnlijk dat sprake is van deze erfelijke vorm.
De vorm die erfelijk bepaald is, is een relatief veel voorkomende aandoening. Men schat dat tussen de 1 op 500 en 1 op 1000 volwassenen bij cardiologisch onderzoek verschijnselen van deze aandoening heeft. Niet iedereen heeft ook klachten hiervan.

Hypertrofische Obstructieve Cardiomyopathie

HOCM is de afkorting van Hypertrofische Obstructieve Cardiomyopathie. Het gaat hier om een aandoening waarbij de hartspier verdikt is, met name ter plaatse van de zogenoemde uitstroombaan van het hart, waarbij er een belemmering van normale bloedstroom binnen het hart optreedt.

Gedilateerde cardiomyopathie

Wanneer men praat over hartfalen hoor je vaak de term “gedilateerde cardiomyopathie ” vallen. Deze combinatie van woorden heeft als enige betekenis dat het hart verwijd is ten gevolge van een ziekte van de hartspier. (gedilateerd = verwijd; cardio-myo-pathie = hart-spier-ziekte). Het hart gaat uitrekken en wordt groot van omvang onder invloed van een hartspierziekte.

Bij gedilateerde cardiomyopathie is het de ziekte van de hartspier zélf die leidt tot een zwak worden van de hartpomp. Het is een voortschrijdend ziekteproces dat in het algemeen tot een verslechtering leidt, waardoor op den duur het hele beeld van hartfalen tot uiting komt.

De term “gedilateerde cardiomyopathie” beschrijft dus een proces dat in de loop van de tijd optreedt, maar geeft niet de oorzaak aan. Meestal kennen we de oorzaak van deze hartspierverandering ook niet.

Hartfalen

Hartfalen wil zeggen dat de pompfunctie van het hart tekortschiet. Het gevolg is dat delen van het lichaam soms onvoldoende zuurstofrijk bloed krijgen. En dat veroorzaakt uiteenlopende klachten.

Er zijn verschillende oorzaken van hartfalen. De belangrijkste is het hartinfarct. Dat heeft immers tot gevolg dat een stukje van de hartspier afsterft waardoor het hart minder krachtig kan pompen. Hartfalen kan direct na een hartinfarct optreden of enige tijd later. Deze oorzaak komt steeds vaker voor, want steeds meer mensen overleven een hartinfarct of een andere hartziekte.

Een tweede belangrijke oorzaak van hartfalen is hoge bloeddruk. Het is op zich normaal dat met het ouder worden de bloeddruk iets stijgt. Maar in onze Westerse wereld gebeurt dat vaak al op jongere leeftijd. Ook leven we niet altijd even gezond. Door de hoge bloeddruk moet het hart nog harder werken. Op een gegeven moment heeft het hart te lang te veel moeten doen en verliest de hartspier aan kracht.

Door een afwijking aan de hartspier kan de spierfunctie verminderd worden (‘cardiomyopathie’). De verminderde spierfunctie kan o.a. worden veroorzaakt door verdikking of juist verslapping van de spier. Ook een ontsteking aan het hart kan het minder goed doen functioneren.

Idiopathische cardiomyopathie

Een idiopathische cardiomyopathie is een cardiomyopathie waar de oorzaak niet bekend is.